هوش مصنوعی: من برای سایه‌ام که به خاطر دلخوشی‌ها و آرزوهایم به شدت ناراحت بودم، مانند سروی زیبا و دل‌فریب پروراندن کردم، اما او به راحتی از سر من که در رنج بودم، جدا شد و رفت.

هوش مصنوعی: گفتم چرا از ما فاصله گرفته‌ای، او پاسخ داد که تو بیش از این به قامت بلند من احساس فخر نکن.

هوش مصنوعی: ما در ارتفاعات آسمان مست و سرمست هستیم، در حالی که تو در آتش دوری می‌سوزی مانند فلز در حال ذوب شدن.

هوش مصنوعی: گفتم که حال ما را جز نسیم صبح به تو نرساند، چرا که او تنها محل راز و اسرار ماست.

هوش مصنوعی: او می‌فرماید که نیازمندی ما به آن دلنواز، با وجودی که او از ما بی‌نیاز است، را بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: ابروی تو برای من مانند مکان عبادت و قبله‌ای است که دل من به آن سمت معطوف شده است. من در حالتی از حیرت و شگفتی هستم و همچنان در برابر زیبایی تو توجه و نماز می‌خوانم.

هوش مصنوعی: جانم به لب رسیده و همه چیز را از دست داده‌ام. به نهایت نیاز دارم که تدبیری برای وصال به خودم بیندیشم.

هوش مصنوعی: قامت زیبای تو همچون شمشاد است و هر چشمی که تو را دیده دیگر چرا باید به چیزی غیر از تو نگاه کند، در حالی که همچنان به زیبایی سرو می‌نازد.

هوش مصنوعی: دل گنجشک به چه پر و بالی دارد وقتی عشق تو او را به دام هوای خود کشانده و چون شاهبازی در چنگ گرفته است.