هوش مصنوعی: کیست که در این دنیا به جز تو، دلسوز و یاری‌ام باشد، ای معشوق بی‌رحم! ناگفته نماند که از غم و اندوهم کمکم کن.

هوش مصنوعی: ای محبوب من، تو که پروردگار هستی و ما با تمام وجود خود خدمتگزار تو هستیم، لطف خود را از فقیران دریغ مکن.

هوش مصنوعی: اگر مرا بکشید یا نوازش نکنید، چیزی جز صبر ندارم، زیرا از شما راهی برای فرار ندارم.

هوش مصنوعی: زیبایی تو مانند برگ سمن است و عطر تو مانند مشک ختن. قامت تو همچون سرو در باغ است، پس سایه‌ات را از من دور مکن.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد باد صبحگاه از سوی خانه‌ی دوست می‌وزد، زیرا بوی خوش عطر در جهان پخش شده و همه را شاداب و مست کرده است.

هوش مصنوعی: ای دل نادان، برو به خیابان وفا و مرو از آن جا که اگر کسی به تو آسیبی رساند، اهمیت نده و برگرد.

هوش مصنوعی: عشق به معشوقان زیبا را رها کنم، اما چگونه می‌توانم در برابر محبت و لطف آن محبوب مقاومت کنم که جان من به عشق او گرفتار شده است؟

هوش مصنوعی: در غم جدایی او، صبر و دل من کجا؟ چون چشمم به آن بی‌نظیر بیفتد، چه بر من می‌گذرد.

هوش مصنوعی: ناامیدی مرا در غم دوری او تحمل نکن، زیرا در نهایت، صبر مثل یک کودک است که هنوز از شیر مادر جدا نشده است.

هوش مصنوعی: در دنیا افراد زیبا و جذاب زیادی وجود دارند، اما هیچ‌کدام از آن‌ها به اندازه‌ی محبوب و دلنشین من نیستند.

هوش مصنوعی: در جستجوی وصالت، کعبه‌ی روح و دنیا همچون خار مغیلان است و پای دلم را مانند حریر می‌سازد.