هوش مصنوعی: ای مسلمانان، من یک معشوقه دارم که بسیار زیبا و خوش‌سیرت است، با ظاهری دلربا و با نشاط، که دل را به خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که آن بی وفا به من صبر می‌دهد و نمی‌دانم تا چه زمانی باید این وضعیت را تحمل کنم. من مثل یک کودک ناتوان هستم که نمی‌تواند بیشتر از این صبر کند.

هوش مصنوعی: ای جوان، اگر خرد و هوش داری، به دنبال وصال محبوب نازنین خود باش و از مزاحمت رقیبان دوری کن. با ریشه‌های اندیشه‌ها و تجربیات پیران مشورت کن و از آنها بهره ببر.

هوش مصنوعی: این معضل من است که نمی‌توانم از ذهنم بیرون برم. حتی اگر چهره زیبایی داشته باشم و صدای سازم دلنشین باشد، باز هم نمی‌توانم از این مشکل فرار کنم.

هوش مصنوعی: دل را به خطر انداختم و بی‌پروا به عشق ادامه دادم، اما این وضعیت تا کی ادامه خواهد داشت؟ مانند کمانی هستم که گاه به سمت هدف می‌روم و گاه دور می‌شوم، مثل تیر که به سادگی پرتاب می‌شود.

هوش مصنوعی: ای دل بیچاره، در زمان وصل و نزدیکی معشوقان قدر و ارزش آن لحظات را نشناختی، حال که زمان جدایی و دوری فرا رسیده، دوباره به یاد آن لحظات می‌افتی.

هوش مصنوعی: من به دنبال وصال و نزدیکی معشوق خود هستم، و در این راه، هرچند که موانع و سختی‌ها مانند خار مغیلان وجود دارد، اما برای من آن‌ها به نرمی و لطافت حریر می‌نمایند.

هوش مصنوعی: اگر فقط یک شب من را نوازش کند، چه لطمه‌ای به او وارد می‌شود؟ حتی اگر دنیا به خاطر وصال آن ماه روشن شود.