هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی آمده و خبر از یاری می‌آورد. اگر او یار را ببیند، چشمانش به شدت به او خیره خواهد شد.

هوش مصنوعی: من خادم چهره زیبای تو هستم و به خاطر عطر تو جانم را فدای تو می‌کنم. در محله تو اقامت گزیده‌ام، اما تو هرگز به ما سر نمی‌زنی.

هوش مصنوعی: عشق من، جانم فدای تو باد، وقتی که دل و جانم پر از درد و غم است. ای قدبلند و زیبا، تا کی به خاطر دیگران، فقط باید باید تظاهر کنم که خوبم؟

هوش مصنوعی: غزلی از عشق و زیبایی است که در آن به معشوقی با چشمان سیاه و رویی زیبا اشاره شده است. این معشوق با ظاهری افسونگر و قامتی دلربا، به نوعی نقش و تأثیری عمیق بر دل عاشق می‌گذارد. احساساتی چون غم و حسرت در اشارات به زیبایی‌های او به وضوح حس می‌شود. در مجموع، عاشق از قدرت فریبندگی و زیبایی معشوق صحبت می‌کند که جان و دل او را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: من دلم پر از پریشانی است، مثل موی تو که به هم ریخته. همه دل و فکر من در آرزوی دیدن تو می‌گذرد و نمی‌دانم تا کی باید از غم و اندوه درونم رنج ببرم.

هوش مصنوعی: چشمان زیبای تو مثل گل درخشان است و حالتی مست دارند. ای نور چشم من، تا کی می‌خواهی با نگاهت ما را تحت تأثیر قرار دهی؟

هوش مصنوعی: ای چشم خونین من، مانند جویبار اشک می‌ریزی، بر سرنوشت معکوس من آیا شفقت می‌کنی ای عزیزم؟

هوش مصنوعی: یک شب او به نزد من نیامد و من را با درد و رنجی که متحمل شدم آزار داد. با این حال، به خاطر علاقه‌ام به او، جانم را فدای او کرده‌ام و همیشه آماده‌ام از او دفاع کنم.

هوش مصنوعی: ای روشنی دو چشم من، در دنیا بسیار سفر کرده‌ام، اما به خدا سوگند که اگر دیده‌ام، مانند تو هیچ هدف دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در هر لحظه ممکن است به خاطر شادی و اشتیاقی که دارم، گریه‌کنان و آشفته بشوم. در عید تو، حاضر و قربان عشق‌ات می‌شوم، مثل سرابی که در آغوش تو بیایم.

هوش مصنوعی: ای ماه روی بی‌رحم من، تو که از حال و احوال دنیا بی‌خبر هستی، من جان و دلم و مال و همه چیزم را فدای تو می‌کنم.