هوش مصنوعی: باد صبحگاهی، تو را می‌فرستم تا به سوی محبوبم بروی و از حال نابسامان من که دل‌زده و خسته‌ام، خبری بگیری.

هوش مصنوعی: با نسیم ملایم، موهای خوشبو و نرم خود را به باد بسپار تا آرامش و راحتی را به من هدیه کنی.

هوش مصنوعی: بگو که بر من رحمت کن و در کنارم باش، زیرا جدایی تو باعث شده که دلم بسیار درد ببیند و آشفته خاطر شوم.

هوش مصنوعی: دلستم از خواب و خوراک بیدار شدم و به خاطر دوری تو دلم آشفته است. آخر، کمی به حال من رحم کن و بر من ببخشای، که چشمانم از گریه پر خون شده است.

هوش مصنوعی: تو که عادت به آزار مردم نداری، من هم تو را دوست دارم و نمی‌خواهم به تو آسیبی برسانم.

هوش مصنوعی: تو از من که در دل turmoil و بی‌خواب هستم، بی‌خبر و خوش‌حال هستی، چون در خواب شیرینی غرق شده‌ای؛ اما من به خاطر درد و غم، بیدارم.

هوش مصنوعی: چرا به وضع و حال دنیا توجه نمی‌کنی؟ باید به خاطر محبت دوست، به هر دو جهان احترام بگذاری و آنها را دوست بداری.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌دانی که حال دل ما چقدر خراب است؟ به خاطر جدایی تو، از این دنیا دلزده و ملول شده‌ام.