هوش مصنوعی: ای دل نازک و آسیب‌دیده که در تنهایی و آشفتگی زندگی می‌کنی، مانند موهای پریشان و زیبا، همیشه در حال تجربه‌کردن خوشی‌ها و دشواری‌ها هستی.

هوش مصنوعی: کار تو رونق گرفت و زندگی ما به هم ریخت. این بحران در غیبت چهره‌اش باعث شده که اوضاع ما به‌هم بریزد.

هوش مصنوعی: او با وجود اینکه از وضعیت نابسامان ما بی‌خبر است، اما چشمانش هر روز و شب به امید آمدن خبر از ما دوخته شده است.

هوش مصنوعی: بهت می‌گوید صبر داشته باش و بیشتر ناراحت نباش، چون زندگی همیشه با تلخی و شیرینی همراه است؛ شادی ممکن است از رنج ناشی شود، مثل گل که از خار به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: ما مانند خاک پای تو بی‌ارزشیم و تو همچون سرو زیبایی؛ آیا عیبی دارد اگر روزی به ما نظری کنی؟

هوش مصنوعی: در باغ، نرگس شاداب سرش را به پایین انداخته و منتظر است تا ببیند کی چشمان دلربایش خمارش را برطرف خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر در این دنیا افراد زیادی داشته باشی که به تو عیب می‌گیرند و به تو انتقاد می‌کنند، اما از زیرکی و وفاداری کسی را نگه‌دار.