هوش مصنوعی: اگر جان وجود دارد، یقیناً ارزشش را دارد ای آب حیات؛ ای جان‌ها و جهانی که به پای تو فدای می‌شود.

هوش مصنوعی: دل را از ما گرفتی و حالا جانم را هم می‌خواهی. اگر بخواهی که به این خوبی‌های دنیا تمایل داشته باشی، پس این درجات چه چیزی به تو خواهد افزود؟

هوش مصنوعی: اگر در شب تاریک و ظلمانی جدایی گرفتار شده‌ام، اما امیدی برای نجات در صبحی که به وصال تو می‌رسد، ندارم.

هوش مصنوعی: لطفاً بیشتر از این با بی‌اعتنایی و ظلم از من فاصله نگیر، زیرا من از جهات مختلف با تو ارتباط زیادی دارم.

هوش مصنوعی: اگر چند بوسه از لب شیرینت به من بدهی، چه اتفاقی می‌افتد؟ زیبایی چهره خوب تو، مانند زکات است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در زندگی ما، نشانه‌هایی از لطف و محبت وجود دارد. زیرا تمام زیبایی‌های طبیعی و روحانی که ما تجربه می کنیم، حاصل وجود و حضور نیروهای مثبت و بی‌نقص است. در واقع، این زیبایی‌ها، نشان‌دهنده‌ی وجود عشق و زیبایی در اطراف ما هستند و نشان‌دهنده‌ی این است که هیچ چیزی در این دنیا بی‌علت و بی‌هدف نیست.

هوش مصنوعی: با دکتر دل پر درد خود از حال و روزم صحبت کردم. او گفت که برای خوب شدن و آرامش، جز وصل و نزدیکی به محبوب، چیزی دیگری پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: به او گفتم که بنویسم نوشیدنی برایت، اما او گفت: حالا چه کنیم که دوات در دسترس نیست.

هوش مصنوعی: اگر به ما محبت کنی و قدمت را نثار ما کنی، سر و زر (جان و مال) چه ارزشی دارند؟ هر دو جهان برای تو فدای این محبت‌ات باد.

هوش مصنوعی: در شب عید، برای دو جهان خود را فدای عشق کرده‌ایم و تمام شب با صدای بلند در کوه عرفات به فریاد زدن مشغول هستیم.

هوش مصنوعی: اگر هم تو را به دست بیاورم، هرگز اجازه نمی‌دهم دامن تو از دستم برود، حتی در روز محشر.