هوش مصنوعی: ای محبوب، چرا از حال ما نمی‌پرسی و نایاری نمی‌کنی؟ ای پزشک، چرا به درد من توجهی نداری؟

هوش مصنوعی: من که دلbroken هستم و به خاطر دوری تو رنج می‌برم، نمی‌دانم چه بگویم و از سختی‌هایی که از طرف رقیب خود تجربه کرده‌ام، چه دیده‌ام.

هوش مصنوعی: از آغوش محبت تو، من که خسته‌ام، می‌گویی جز غم و اندوه نصیبی نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: از شدت غم و اندوه، به مرحله‌ای رسیدم که جانم به لبم آمده است. تو هیچ نگفتی که حال این مسکین و غریب چه طور است.

هوش مصنوعی: از عشق چهره‌ات مانند گلبرگ، من از شوق همچون بلبل ناله می‌کنم.

هوش مصنوعی: کسی که می‌تواند درد تو را درمان کند، به نصایح و گفته‌های ادیب توجهی ندارد.

هوش مصنوعی: از دوری و جدایی، دل به شدت ناراحت است و جهان همچون بلبل می‌نالد و شکایت می‌کند از ظلم و ستم محبوب.