هوش مصنوعی: دیگر از من دل‌شکسته و بی‌حال دوری نکن. بی‌حالی‌ام را با مهربانی و بزرگواری‌ات پشتیبانی کن.

هوش مصنوعی: خواب در چشمان کسی که خوابش نمی‌برد، برایم لذت‌بخش است به خاطر خیالی که می‌توانم از دیدن تو در خواب به دست بیاورم.

هوش مصنوعی: مردم چشمان ما از شدت ناراحتی پر از آب شده است. چه کسی می‌تواند غم عشق تو را به دیگران منتقل کند در حالی که مردم در غم خودشان غرق هستند؟

هوش مصنوعی: اگر شبی خیال تو مهمان من شود، هر لحظه از چشمانم شراب می‌ریزم و از دل کباب می‌سازم.

هوش مصنوعی: با محبت به او گفتم که مدتی بمان و نرو، ای روشنایی چشمانم، مانند پیچ زلفت به زیبایی.

هوش مصنوعی: در دنیای جدیدی که به آن قدم گذاشتم، گلی زیبا و تازه دیدم و ناگهان پرسیدم که آیا این زیبایی خاص توست که می‌تواند حتی برای تشنه‌ای بیچاره، آب را به سراب تبدیل کند؟

هوش مصنوعی: ای معشوقه عزیزم، اگر لب‌های زیبایت را به لبه‌ی جام شراب نزدیک کنی، شرم و حیا چنان بر می‌خیزد که گویی آب در برابر لب‌های تو به رنگ لعل مذاب می‌شود.

هوش مصنوعی: گل، با دیدن زیبایی روی تو، به خاطر شرمساری پژمرده شد، مانند پارچه‌ی کتانی که به نور ماه تابان، رنگ می‌بازد.

هوش مصنوعی: چشم زیبای تو را که دیدم، دل از دستم رفت. آه از آن نرگس سرمست تو که دنیا را خراب کرد.