هوش مصنوعی: تو به ما چنان پیوندی داده‌ای که مثل تاب زلف خودت است. دیگر بیش از این نکش و از سمت ما دور نشو.

هوش مصنوعی: چقدر دیگر می‌خواهی از دیدگان دل من پنهان بمانی؟ بگو هرگز، زیرا که صورت خورشید همیشه در پرده نیست.

هوش مصنوعی: ما به خاطر عشق و زیبایی روی تو در دل خود آتشی احساس می‌کنیم که تنها با دیدن ماه و نور او می‌تواند آرام بگیرد.

هوش مصنوعی: ای ماه روی تو، از من ضعیف حرص نخور. مگر یک ذره می‌تواند از نور و گرمای آفتاب دریغ ورزد؟

هوش مصنوعی: در عشق درد و غم را با درمانی مناسب تسکین بده، چرا که درمان و کمک به بیچارگان از ارزش و پاداش بسیاری برخوردار است.

هوش مصنوعی: ای سرو راست قامت، در دو چشم ما بنشین؛ زیرا می‌دانی که مکان زیبای تو در کنار آب است.

هوش مصنوعی: دل ما آتش گرفته و ما از جانب رحمت تو انتظار داریم، زیرا چشمان ما همچون آب از اشک جاری است.

هوش مصنوعی: گفتم اگر تو عدالت را در جهان برقرار کنی، همه جا بهتر و آبادتر خواهد شد، اما حالا مطمئن شده‌ام که تو قصد داری جهان را ویران کنی.