هوش مصنوعی: ای چشم، که به خاطر دوری تو مانند شراب گشته‌ای و وای بر دل که به خاطر آتش غم عشق تو همچون کباب سوخته است.

هوش مصنوعی: ای درخت سرسبز و راست قامت، که قامت زیبایی در باغ عشق بلند کرده‌ای، لطفاً نگاهت را به سمت ما نگردان.

هوش مصنوعی: در آتش رخت، دلِ ما سوخت و جان‌مان سوزانده شد و اشک‌های ما به عنوان زهر، در دلِ عاشقانه‌ام به شکل شراب درآمد.

هوش مصنوعی: از روی خورشید نقاب را بردار، زیرا عادت خورشید نیست که در پشت نقاب بماند.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی تو بر من چیره شد، دلم سخت شکست و گیج و سردرگم مثل ذره‌ای در برابر آفتاب شدم.

هوش مصنوعی: به سرعت به سوی محبوبی که از دوری او خسته شده برو و ببین که این عمر بی‌وفا چگونه به سرعت در حال گذر است.

هوش مصنوعی: عمر ارزشمند ما در نگرانی و ناراحتی سپری شد، اما یاد روزهای شیرین کودکی و دوران جوانی همچنان لذت‌بخش است.

هوش مصنوعی: عزیزم، چشمان تو چنان شیفته و فریبنده‌اند که نگو چرا خواب را از من گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: با من عشق محبوبم در گفتگو بود و گفت: داستانی بگو و من هم پاسخ تو را بشنوم.

هوش مصنوعی: در جایی که عشق و حضور محبوب زنده است، امکان خواب و آرامش وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ما قصد داریم تو را احترام بگذاریم و از تو پذیرایی کنیم، چون اگر تو را در دست بگیریم، می‌توانیم به پایت نیز برسیم و تو را بهتر خدمت کنیم.

هوش مصنوعی: ای دوست، بر در می‌خانه به دلی که به زیبایی‌ات اسیر شده، تیر غمزه‌ات دل ما را جریحه‌دار کرده و جهانی را که در آن هستیم، ویران ساخته است.