هوش مصنوعی: ای خورشید، از شرم چهره‌ات خجالت‌زده‌ام، چرا که تابش دوری تو دل‌ها را به آتش کشیده است.

هوش مصنوعی: دل شکسته‌ام را می‌خواستم به درمانی برسانم، اما او تنها صبر را به من توصیه کرد.

هوش مصنوعی: به من یاد دادی که در عشق صبر کنم، اما عشق خودش به قدری دشوار است که صبر را هم در محاسباتش می‌سنجند.

هوش مصنوعی: در غم تو هرچند که بسیار اشک ریخته‌ام، اما از هیچ‌کس، حتی از زبان تو، جوابی نشنیده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر قادر به وصال معشوق نباشم، پس در خواب من تنها بختي خواهد بود که تو را ببينم.

هوش مصنوعی: در این دنیا، پناهگاه من تو هستی. بیشتر از این، به من زاهدی نکن و رویت را از من بر نگردان.

هوش مصنوعی: دل من از غصه‌های زندگی پیر شده است. یاد آن روزهای خوش جوانی به خیر که همگی در شادابی و نشاط سپری می‌شد.

هوش مصنوعی: چرا وقتی هیچ چیزی در این دنیا جز تو نداریم، دنیا را به کل نابود کردی؟

هوش مصنوعی: به من رحم کن، زیرا در روزهای خوشی، نشان دادن رحم و محبت به بیچارگان، پاداش بزرگی دارد.