هوش مصنوعی: وقتی که آن دلربا از خواب بیدار شود، می‌دانم که از هر طرف، فتنه و آشوبی برپا می‌شود.

هوش مصنوعی: ما همیشه در کنار در او مانند زائری نشسته‌ایم و از عمق وجود به او خیره شده‌ایم، اما نمی‌دانیم که چرا معشوق به دل ما درد و رنج می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای دوست، وقتی که از کنار من بدبخت عبور می‌کنی، از سر شوق و رغبت به دامن تو می‌آویزم، زیرا مثل خاکی که در آغوش برمی‌خیزد، به تو نزدیک می‌شوم.

هوش مصنوعی: جانم را از دست داده‌ام و در خاک کوی تو گم شده‌ام. دل من بیهوده در هر کوی و برزن سرگردان می‌زند.

هوش مصنوعی: وقتی تو هیچ علاقه‌ای به افراد غمگین نداری، دل غمگین و بیچاره‌ی من چه چیز می‌تواند با تقدیر بد خود درگیر شود؟

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت زلف محبوب اشاره دارد و به نوعی بیان می‌کند که زلف او مانند زنجیری است که دل را به خود بسته و از آن رها نمی‌شود. زلف مشکی و زیبا تاثیر عمیقی بر دل عاشق می‌گذارد و او را دیوانه‌وار به خود جذب می‌کند. در واقع، این تصویر از زنجیر و دیوانگی نشان دهنده وابستگی و تسلط عشق بر دل است.

هوش مصنوعی: آدمی که به عشق تو دچار شده و غم آن را از عمق دلش حس می‌کند، هرگز از خطرات و مشکلات نمی‌ترسد و به ترس از آسیب‌های احتمالی فکر نمی‌کند.