هوش مصنوعی: او کی می‌تواند با لطف خود به این دنیا بپردازد یا شبی با زیبایی چهره‌اش کارهای عجیبی انجام دهد؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد ابروهای تو مثل کمان هستند، او وقتی که ابروهایش را به هم می‌زند، مانند کمان کشیده می‌شود و وقتی که نگاهش را پرتاب می‌کند، همچون تیری به سوی من می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی و جوانی او را به عنوان نیکی و صدقه ببینیم، آخر چه اتفاقی می‌افتد اگر لحظه‌ای دل او با غم ما همراه شود؟

هوش مصنوعی: تا کی باید از تیر بی‌رحم دنیا رنج ببرم و دل بیچاره‌ام را در تنهایی و دوری از محبوب بسوزانم؟

هوش مصنوعی: سرو با قامت بلند و زیبا، به زیبایی تمام به تو می‌بالد و از زیبایی و اندام خوش‌فرم تو تعریف می‌کند.

هوش مصنوعی: ای جان و جهان، تا کی باید در غم عشق تو زندگی کنم و به دردها و بی‌مهری‌هایم ادامه دهم؟ چرا این بی‌وفایی‌ها بر من بیچاره همچنان سوارند و مرا آزار می‌دهند؟