هوش مصنوعی: ای معشوق، چرا با وجود اینکه بر من سنگینی می‌کنی و مرا رنج می‌دهی، هیچ دلیلی برای این کار بیان نمی‌کنی و به خدا چیزی نمی‌گویی؟

هوش مصنوعی: مرا بیش از این آزار و ظلم نکن، زیرا دیگر تاب و تحمل این همه ظلم را ندارم.

هوش مصنوعی: ای دلبر، لطفاً به اندازه‌ای به ما ظلم و جفا نکن که از این درد، به مرز تحمل ما برسد و جانمان را به لب برساند.

هوش مصنوعی: وقتی که دل خود را به گیسوان تو سپردیم، این جایز است که اگر عهد و وفای خود را بشکنی، ما را سرزنش نکنی.

هوش مصنوعی: من با درد و رنج خود، تصویر تو را بر دل نقش می‌زنم، چرا که تو در دسترس من نیستی، ای محبوب.

هوش مصنوعی: اگر کسی غیر از تو را انتخاب کنی، دیگر هیچ کس برای ما وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به نسیم گفتم که از سر و موهای تو بویی بیاورد و این دل‌خسته را خوشحال کند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانستم که زلف‌های مشکی مرا به دام بیندازد و درد دل مرا به نسیم بسپارد.

هوش مصنوعی: به خاطر سپاس از آنکه پادشاه جهان هستی، گاهی حال بی‌نوایان را بهبود می‌بخشد.