هوش مصنوعی: باد، عطر و بوی خوشی از سمت مصر به سرزمین کنعان آورد، که یادآور درد و رنج یعقوب بود و در نهایت، راهی برای درمان آن درد پیدا شد.

هوش مصنوعی: اگر دستم را در گردن باد بیندازم و بر پایش بیفتم، نسیمی از میان زلف‌های پریشانش خواهد آورد.

هوش مصنوعی: من همچون بنده‌ای هستم که با وزش نسیم صبحگاهی، هر روز پیامی به من می‌رسد که از محبوبم برایم به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: خدا را شکر که چشم جانم روشن شد و مانند نسیمی که از سمت صبح می‌وزد، بوی دلپذیری را به دنیایم آورد.

هوش مصنوعی: یوسف مصر، عشق و زیبایی است که دل ما را بسیار آزرده و نگران کرده است. اما در نهایت، آن عشق باعث شده که دلم را آرام کند و دوباره به حالت طبیعی خود بازگرداند.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه در نهایت به هدف خود رسید، اما عمرش را در حسرت و اندوه گذراند.

هوش مصنوعی: نگاه جذاب و گیراى تو به شدت مهلک است و جان ما را از این همه ستم به فریاد وا می‌دارد.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که به خاطر آرزوی لیلی، دل مجنون به سمت بیابان کشیده شد؟

هوش مصنوعی: این شخص چه قد بلندی دارد و چه زیبایی و چه موی نرمی. آیا کسی در جهان می‌تواند به اندازه او به خود ببالد؟