هوش مصنوعی: ای چهره زیبای تو، مانند گل‌ها در باغ‌ها می‌خندد و عطری که از زلف‌های جذابت بلند می‌شود، بازارها را در هم می‌ریزد و به هم می‌زند.

هوش مصنوعی: احوال دل پر درد خود را از تو پنهان می‌کنم، چونکه صمیمی‌ترین رازهایم نیز از تو پنهان است. ای کسی که از اسرار آگاه هستی!

هوش مصنوعی: هر کس که به وصال معشوقش دست یافته، در گلستان عشق او زندگی می‌کند، اما من که به خاطر جدایی آن معصوم دلنشین، در درونم پر از درد و خارهای شکسته هستم.

هوش مصنوعی: تأثیر زیبایی‌های معشوق، جان ما را به لب رسانده است. ای کسی که دل من را به درد آورده‌ای، از آن زیبایی‌ها و سختی‌ها رنج‌ها می‌برم.

هوش مصنوعی: یکباره تو در را به روی وصال خود به رویم گشودی و روح من را از شادی پر کردی، اما از روزی که از هم جدا شدیم، غم و درد دوری چندین بار بر دل من نشسته است.

هوش مصنوعی: من از شادی وصالت محروم و گرفتار غم هستم. ای جان، چرا این همه غم را بر دوش ما گذاشته‌ای؟

هوش مصنوعی: به او گفتم تحمل جدایی بیشتر از این برایم سخت است. او پاسخ داد که دنیا را بی‌تابی نکن و در کارهایت صبر داشته باش.