هوش مصنوعی: ای مسلمانان، ناله و فریاد می‌زنم که یار من هرگز در سختی‌ها به من کمک نکرد و هیچ‌گاه محبت و دلجویی از من نداشت.

هوش مصنوعی: ما در دنیا جایگاه والایی داشتیم و مانند جان عزیز مصر ارزشمند بودیم، اما در نهایت بگو که چرا به جز ذلت و خفت چیزی نصیب ما نشد؟

هوش مصنوعی: بارها در غم چهره‌اش گریه کردم، اما او هیچ‌گاه به خاطر این زاری‌ها و اندوه من رحمی نکرد.

هوش مصنوعی: زلف های پریشان آن معشوق و چشمان نیمه مست او، جز ایجاد آشفتگی در دل من، کار دیگری نکردند.

هوش مصنوعی: مردم آگاه و بینا در دوری از چهره تو، هر شب را در خیال تو سپری کرده و هیچ‌گاه به خواب نرفته‌اند.

هوش مصنوعی: چشمانم در دوران غم جدایی تو به من کمک نکردند و حتی در زمستانی که برای نبودنت غمگین بودم، بارانی نبارید.

هوش مصنوعی: وقتی که تصور تو در ذهنم شکل گرفت، آن معشوق بی‌احساس من تنها به درد و رنج دل من افزود.

هوش مصنوعی: در دوران جدایی از محبوبم، اشک‌هام را مثل خون دل پاک کردم، اما نمی‌دانم چرا یارم فقط به من درد و رنجی بیشتر نداد و به جز آزار من، کار دیگری نکرد.