هوش مصنوعی: دل من را با زلف‌های تند و جذاب خود بردی و سپس به قصد جانم آمدی. ای دوست، آیا انصاف نیست که با این کارها بتوانی تصمیم بگیری؟

هوش مصنوعی: ای روشنی چشم‌ها، این مردم با دو چشمشان، دل خونین خود را به خاطر اشتیاق و حسرت به تو بخشیده‌اند.

هوش مصنوعی: من در وصف تو مانند سوسن خیلی داد و فریاد کردم، اگر تو تصمیم به کشیدن (پاسخ) داری، خودت می‌دانی که مدح زیبایی‌ات از عمق وجودم نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی چه بر سر من آورد؟ با بی‌وفایی دل مرا گرفت و آن ظالم چهره‌اش را از ما پنهان کرد.

هوش مصنوعی: موهایش مانند بنفشه و خال زیبایش مانند عطر کهربا است، او ما را مانند نرگس به حالتی بیمار و ناتوان درآورد.

هوش مصنوعی: وقتی شخصی با زیبایی و جذابیت خود مانند فرشته‌ای به نزد ما آمد، جانم نیز همچون یک روح آزاد و بی‌اختیار در برابر او به حرکت درآمد.

هوش مصنوعی: دل به دو چشمش گفت که ما الان در چه وضعی هستیم، پس مردمک چشم را به دنبال چیزی فرستاد.

هوش مصنوعی: هرچند دنیا به معشوقان وفا ندارد، اما آیا ندیدی که کسی چگونه با این دنیا بدرفتاری کرده است؟