هوش مصنوعی: کسی که در دلش دانه‌ی اندوه تو را کاشته باشد، می‌تواند به راحتی از یاد دنیا و همه‌ی آنچه در آن است، غافل شود.

هوش مصنوعی: به من بیشتر از این ظلم نکن، زیرا در دوری از چهره‌ات آنقدر رنج کشیده‌ام که چشمانم به خاطر اشک و درد پر از خون شده است.

هوش مصنوعی: راه دلبر من شیوه‌ای است که نیازی به نگرانی ندارد، اما اگر با دل من بازی کرد، بگذارید که مواظبت کند.

هوش مصنوعی: دل مرا گرفت و غم به سراغم آورد و قصد من را به عشق غیر معشوقه زیبا و فریبنده‌ام که خود دارا است، تغییر داد.

هوش مصنوعی: اگر یکی از آن ظالم‌ها مرا ببیند، حتماً راهش را عوض می‌کند و حتّی به ما هم توجهی نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر شبی او مرا به وصال خود برساند، چه بر سر روح من خواهد آمد که رنج و عذابی که در روزهای جدایی کشیده‌ام، همه برطرف خواهد شد.

هوش مصنوعی: فرقی ندارد اگر کسی به خاطر مهربانی و بزرگواری، لحظه‌ای از گفت‌وگو و یادآوری عهد و دوستی‌های گذشته یاد کند.

هوش مصنوعی: اگر او به یاد ما بیفتد و بخواهد به دیدن ما بیاید، مطمئن هستم که بخت و تقدیر من اجازه این دیدار را نخواهد داد.

هوش مصنوعی: هر گونه ستمی که بر دل من روا دارد، هرگز دامن دوست را از دست نمی‌گذاریم. او چه تصوری از این دارد؟