هوش مصنوعی: من به خاطر لبت که چون لعل است، دچار درد و رنج شدم. از تو می‌خواهم که درمانم کنی، زیرا از چهره‌ات آتشی در جانم افکنده‌ای که مرا می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: در دل من دردی وجود دارد که نمی‌دانم چگونه می‌توان آن را درمان کرد. از پیوستن به معشوق خبری نیست و این درد بی‌درمان همچنان ادامه دارد.

هوش مصنوعی: مردم می‌گویند که تو من را تنظیم و منظم کردی، اما چه شد که سرم پر از عشق و دیوانگی شد و همه چیز به هم ریخت؟

هوش مصنوعی: در نهایت، به خاطر لطفی که داری، برگرد و به من سر بزن؛ زیرا در غم دوری‌ات، اشک‌هایم چون خون می‌ریزد و دامانم را تر کرده است.

هوش مصنوعی: مدتی است که در این دنیا سرگردان و بی‌هدف می‌چرخم. درباره غم خودم هیچ نمی‌پرسی و نمی‌گویی که چرا حال و روزم این‌گونه خراب و آشفته است.

هوش مصنوعی: سال‌ها طول کشید تا این دل سرگشته و بی‌قرار ما، همچنان که سروی از عشق تو سر به فلک کشید، به عشق روی تو برسد.

هوش مصنوعی: روز عید را به خاطر تو نادیده گرفتم، زیرا برایم مهم‌تر از هر چیزی است. زندگی و جهان چه ارزشی دارد وقتی که جان و روح خود را به پای تو قربانی می‌کنم.

هوش مصنوعی: هیچ کس مانند من در عشق، جان و همه چیزش را نباخته است؛ عشق به چهره دوست، نشانه‌ای است از بزرگی و مقام ما.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق او، به گدایی در کوی و برزن او پرداخته‌ام، تا شاید نگاهش به من بیفتد. او فارغ و راحت از دغدغه‌های دنیای ماست.