هوش مصنوعی: من که باید از صمیم قلب و جان خود دعاگوی شما باشم، چگونه می‌توانم حتی برای لحظه‌ای از شما ستایش کنم؟

هوش مصنوعی: از پادشاهی ایران، برای کسی ننگ به حساب می‌آید که به سراغ کوی کسی برود که غم‌ها را برطرف می‌کند.

هوش مصنوعی: با اینکه نظر تو باعث رنج و اندوه ماست، جز صبر چه راهی برای مقابله با نظر تو داریم؟

هوش مصنوعی: اگر خوشنودی تو در این باشد که من خون دل خود را بریزم، این برای من ساده است و برای جلب رضایت تو، هرچه که باشد، برایم مقدم است.

هوش مصنوعی: به خاطر دوست قسم می‌خورم که دل من هیچ گاه آرامش ندارد جز با یاد تو.

هوش مصنوعی: اگر به کلبه‌ی غم‌هایمان تشریف بیاوری، در دل ما جایی برای تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: به جای جان و مال خود، خود را فدای شما کرده‌ام، اما حالا احساس حقارت می‌کنم و از این بابت شرمنده‌ام.

هوش مصنوعی: به او گفتم که به خاطر جدایی، دلی را به درد نیاور، او پاسخ داد که این کار آسان است و بهای جانتان را می‌پردازم.

هوش مصنوعی: ما از غم دوری جان باختیم و اگر روزی به درد ما رسید، نوبت به درمان شما خواهد رسید.