هوش مصنوعی: ای باد صبحگاهی، چه خبر از معشوق ما دارم؟ حال و روز آن زیبا روی گلی شکل چگونه است؟

هوش مصنوعی: شاید او به بیچارگان دلتنگی توجه کند، یا اینکه از مشکلات زمانه ما فارغ است.

هوش مصنوعی: دل من را از من گرفت و به درد و غم سپرد، هیچ رحم و مروتی به دل بیچاره‌ام نکرد.

هوش مصنوعی: به محبوب بی‌رحم بگو که بیشتر از این در وضعیت سخت و دردناک ما را معطل نکند.

هوش مصنوعی: دل من با زیبایی تو روشن و پرنور است و تو مانند شمعی هستی که در میان جمعیت در دیار ما می‌درخشی.

هوش مصنوعی: ما همیشه در کنار غم تو هستیم و سر بر پای آن نهاده‌ایم، در حالی که تو با قامت بلند و زیبا همیشه شاداب و خوش‌هوا در کنار ما قرار داری.

هوش مصنوعی: زندگی با وجود تو برایم خوشایند بود و روزگار به خاطر عشق تو، دل مرا ربود؛ اما اکنون روزگار تو را از کنار من دور کرده است.

هوش مصنوعی: اگر از نرگس مستت باده بنوشم و آن را بشکنم، آیا کمکی به علم و معرفت می‌کند یا نه؟ در واقع حسرت ناشی از عشق تو که مرا مست کرده، از بین نمی‌رود.

هوش مصنوعی: من تمام وجودم را فدای عشق تو کرده‌ام و اگر غبار وجود من بر خاطر تو ننشیند، چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: ما برای یادآوری لب های او، شراب نوشیدیم و با چشمانی مانند آهوان، او به شکار ما تبدیل شد.

هوش مصنوعی: دل ما را با عشق، به درد نیاندازید. هرگز از روی مهربانی خدا، ارزش ما کم نشود.