هوش مصنوعی: ای یار عزیز، در این دنیا هیچ چیزی جز غم عشق تو برای من وجود ندارد و خاک پای تو را نثار می‌کنم، زیرا چیزی غیر از جانم برای من ارزشمند نیست.

هوش مصنوعی: من جانم را فدای راه تو کرده‌ام، زیرا می‌دانم که هیچ چیز از من به غیر از تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در دنیای تو، مانند بلبل، همیشه مدح و ستایش زیبایی‌ات بر زبانم نیست و هیچ چیز جز زیباییِ تو در ذهنم نمی‌گنجد.

هوش مصنوعی: بوی حضور و نزدیکیت را در جانم حس نمی‌کنم و در این شب‌ها فقط ناله و شیونم در کوچه‌های تو باقی مانده است.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای را غنیمت شمار و در خیال من غرق شو. درتصورم ببین که جز این سرو زیبا و رعنای وجودم هیچ چیز دیگری نیست.

هوش مصنوعی: عزیز من، چرا نمی‌گویی که سال‌ها یا ماه‌ها را فقط برای یک لحظه وصالت بی‌صبرانه انتظار می‌کشم و جز آن هیچ چیز دیگری برای من اهمیت ندارد؟

هوش مصنوعی: من یک بوسه از لب او که مانند نوشیدن است، خواستم. او گفت که دندان طمع را کنار بگذار، زیرا دهان من هیچ چیزی برای ارائه ندارد.

هوش مصنوعی: به او گفتم برای خدا دست کم کمی به حال من رحم کن، زیرا جز محبت تو در این جهان هیچ چیز دیگری برای من وجود ندارد.

هوش مصنوعی: او به من گفت که صبر کن و دیگر ناله نکن. من پاسخ دادم که از این هم بیشتر نمی‌توانم صبر کنم و دیگر توانم تمام شده است.