هوش مصنوعی: در عشق تو غیر از صبر هیچ راهی برای تحمل درد وجود ندارد و از دور، تنها کار ما تماشا و نظاره زیبایی توست.

هوش مصنوعی: تو به من که دردمندی غریب هستم، رحم نکن. لطفاً بگو که چرا دل تو همچون سنگ سخت و بی‌احساس است؟

هوش مصنوعی: دل شکسته و رنجیده من به خاطر ظلم و ستمی که از جانب تو دیده، به شدت آزار می‌بیند. حالا این سؤال برایم پیش آمده که مگر تا کنون چه اندازه ظلم و ستمی باید بر من روا داشته شود؟

هوش مصنوعی: تو مانند سروی در برابر چشمان من ایستاده‌ای، ولی نمی‌دانم چرا با قد و قامت زیبایت از ما فاصله گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: من به وصل تو دسترسی ندارم، پس چرا دل من از دوری تو اینگونه آزار می‌بیند؟

هوش مصنوعی: آیا کسی توانایی دارد که به زیبایی تو افتخار کند؟ ماه چقدر می‌تواند در برابر چهره دل‌فریب تو ادعا کند؟ ستاره‌ها چه نوری دارند که به پرتوی زیبایی‌ات برسند؟

هوش مصنوعی: ای دل، از مشکلات و ناپایداری‌های دنیا ناامید نشو. وضعیت روزگار همیشه چنین است و وقتی که چنین شرایطی وجود دارد، چاره‌ای جز پذیرش آن نداریم.