هوش مصنوعی: ای دنیا، چرا این همه رنج و غم بی‌پایان وجود دارد؟ درد من دیگر از حد فراتر رفته است؛ حالا تو بگو چه راه حلی برای آن وجود دارد؟

هوش مصنوعی: دل من از ظلم و جفای تو به شدت رنجیده و می‌سوزد. حالا که دنیا چنین بی‌رحمانه و ناعادلانه به من و خیلی‌های دیگر رفتار می‌کند، واقعاً نمی‌دانم این سرنوشت پرناملایم از چه منبعی نشئت گرفته است.

هوش مصنوعی: گفت این حال و روز من است، دل خسته و بی‌تابم منتظر آن یار هستم که ببینم دستوراتش چیست.

هوش مصنوعی: به او گفتم که از تو بعید است که این کار را بکنی و از من درخواست کردی که در روز عید خودت را نشان بدهی. او در پاسخ گفت: "به روز عید، چه ارزشی دارد که خود را به نمایش بگذارم؟"

هوش مصنوعی: به او گفتم که جانم را فدای تو می‌کنم و در روزی که روی تو را ببینم، او در پاسخ گفت: آیا آن روز چه روزی است؟

هوش مصنوعی: به او گفتم که دیدار با خودت را برایم آسان کن. او پاسخ داد: ای نادان، بالاخره در این دنیا هیچ چیزی آسان نیست.

هوش مصنوعی: آتش عشق او در دل و جانم می‌سوزد؛ پس فکر کن که حال و روز من چگونه است.

هوش مصنوعی: وقتی که به خاطر عشق او تمام وجود و ثروتم را فدای او کردم، ای عزیزان که جاهلانه می‌گویید، معنی این کار در عمق جانم چیست؟

هوش مصنوعی: نگاه دلربا و فریبنده‌اش به من گفت که برای عشقش باید با درد و غم کنار بیایم. اما من به خودم گفتم که نگران نباش، زیرا حرف‌های عاشقان همیشه شیرین و دلنشین است.

هوش مصنوعی: وقتی مقدر من به شب وصال برسد، ای دل، تو دیگر از من خسته نگو که سزاوار چه چیزی هستم.

هوش مصنوعی: سروی با قد و قامت زیبا در جوی آب رشد نمی‌کند، پس زیبایی چهره محبوب در باغ گل چه معنایی دارد؟

هوش مصنوعی: وقتی بلبل با صدای زیبایش در چمن به آواز می‌آید، آن زمان است که باید به او گوش داد و فهمید چه داستان‌هایی در دل دارد.