هوش مصنوعی: خداوند ناظر بر وضعیت این بیچاره است که همیشه از جانت خیر و خوبی می‌خواهد.

هوش مصنوعی: اما به خاطر ظلم و ستمی که این دور باطل به ما می‌کند، همه‌چیز در پیش چشمان ما تاریک و ناامید کننده است.

هوش مصنوعی: بیا که از شدت شوق و زیبایی ابروی تو، غم و اندوه به دوش من سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: غریبان را به خاطر فتوا و نظر دیگران نباید کشت، زیرا بی‌گناهی را از روی ناآگاهی و به اشتباه به قتل رساندن، گناهی بزرگ است.

هوش مصنوعی: در چشمان تو، که نه شب و نه روز از انتظار دوری من خسته نشده‌ای، من همچنان با امید به تو چشم دوخته‌ام.

هوش مصنوعی: دل من مانند یوسف که از سرزمین پرفروغ کنعان جدا افتاده، در زیبایی و جاذبه‌ات گرفتار شده و در عمیق‌ترین حالت احساساتم به دام افتاده است.

هوش مصنوعی: وقتی می‌خواهم بگویم چهره‌ات به ماه می‌ماند، احساس شرمندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر از من بپرسی که حال من در این غم چطور است، باید بگویم که غم من مثل کوهی است و در مقابل، حال و روز من مانند کاهی است که زیر باران افتاده.

هوش مصنوعی: چرا از من می‌پرسی که در دل‌تنگی‌ات چه کسی همراه توست؟ همیشه همراهم، ناله و آه من است.

هوش مصنوعی: دیگر نمی‌توانم در دوری‌ات تحمل کنم، خواهش می‌کنم به من رحم کن، زیرا غم تو حال مرا نابود کرده است.

هوش مصنوعی: من به خاطر اینکه از این دنیا خسته و دلسرد شده‌ام، جانم را به تو تقدیم می‌کنم و خداوند عالم شاهد این مدعاست.