هوش مصنوعی: من نمی‌دانم آیا گناهم این است که در این مسیر قدم می‌زنم یا این راهی که انتخاب کرده‌ام به کجا می‌انجامد.

هوش مصنوعی: به خاطر سختی‌های زندگی و حرف‌های بد دشمنان، دنیای من پر از تاریکی و ناامیدی است.

هوش مصنوعی: هر مردی نمی‌تواند واقعی مرد باشد؛ مردانگی نیاز به شجاعت و توانمندی دارد، درست مانند کسی که شجاعانه در میدان جنگ در کنار رزمندگان می‌جنگد.

هوش مصنوعی: کسان برای خودشان پناهی دارند، اما من تنها به درگاه لطف او پناه می‌برم.

هوش مصنوعی: اگر من آهی بکشمت، چهره‌ام را در هم می‌کشد، آیا آیینه با آهستگی از این آه ناراحت نمی‌شود؟

هوش مصنوعی: تصور او مانند آفتابی است که در جهانی پر از زیبایی‌ها حرکت می‌کند و شب را نیز مانند ماه روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی در خلوت و نزدیکی به محبوب قرار داری، نمی‌توانی درک کنی که یک مسکین از دوری و جدایی چه درخواستی دارد.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی چهره محبوبم به قدری زیاد است که نمی‌توان با زیبایی هزاران یوسف مصری آن را مقایسه کرد؛ او به تنهایی از همه زیباتر است.

هوش مصنوعی: چرا بر گدایان رحمت نمی‌رسد، در حالی که او همیشه پادشاه جهان است؟