هوش مصنوعی: به امید اینکه چهره محبوبم را ببینم، این طور دلبسته و سرگردان در خیابان دوست هستم.

هوش مصنوعی: من به خاطر غم چهره‌اش، از جان و دل همیشه به او وصل هستم، همان‌طور که ابروی دوست به صورتش پیوسته است.

هوش مصنوعی: جانم فدای نسیم صبح که پیامی از طرف دوست به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: همچون یعقوب که همیشه از دوری یوسف گله‌مند بود، من هم هر لحظه بر اثر یاد دوست، لباس جانم را از غم پاره می‌کنم.

هوش مصنوعی: خوشا زمانی که دل بی‌تاب من شب و روز در کنار دوست می‌گذرد.

هوش مصنوعی: در عشق و دوری او، جانم را تقدیم کرده‌ام و نمی‌دانم چطور دل برمیدارم، چرا که نرگس جذاب و سحرآمیز دوست، دلم را برده است.

هوش مصنوعی: زیبا رویان اگرچه به بدی رفتار کنند، من در کل دنیا چیزی را مانند محبت دوست نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: ما مانند یک گوی سرگردان نیستیم، اگر دوستی به ما ضربه بزند، هرگز در زندگی بی‌هدف نخواهیم بود.

هوش مصنوعی: اگر نسیمی از جانب صبا به سمت ما بیاید و بویی شبیه به عطر موهای دوست عزیزمان داشته باشد، دل‌مان را شاد خواهد کرد.

هوش مصنوعی: با همراهی و نزدیکی به محبوبم، روحی معطر و دلنشین پیدا می‌کنم و همچنین کل دنیا به مانند باغی پر از گل‌های دوست‌داشتنی می‌شود.