هوش مصنوعی: ما دچار درد و رنج هستیم و لب‌های زیبا و دلنشین تو می‌تواند تسکینی برای من باشد. همچنین، آتشی که از لب‌های تو برافروخته می‌شود، بر دل من اثر می‌گذارد و به آن جان و حرارتی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: مشکل اینجاست که نه در دست من و نه در دلم چیزی برای بهره‌برداری وجود ندارد، چون این دل در اختیار من نیست و به خواسته‌های من پاسخ نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: او دل و ایمانم را از من گرفت و چهره‌اش را از من پنهان کرد. حالا چه کار می‌توانم بکنم؟ بی‌وفایی او برای من عادی شده است.

هوش مصنوعی: من شب‌ها به خاطر یاد تو خوابم نمی‌برد و روزها تا شب تنها صدای ناله و گریه‌ام در کوچه‌های تو به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: پیش Albanian ته هست شک نیست که ناله‌ها و زاری‌های ما به آسمان رسید اما به گوش کسی نرسید و این نشان‌دهنده‌ی بدبختی و شانس بد من است.

هوش مصنوعی: رنج و سختی که از سوی دیگران به من می‌رسد قابل تحمل است، اما مشکل واقعی این است که درد و فریاد من تنها از سوی نزدیکان و عزیزانم است.

هوش مصنوعی: جهان به حالتی عجیب و بی‌نظم درآمده و هیچ‌کس نمی‌تواند به عمق مسائل آن پی ببرد. چه می‌توان کرد وقتی که این حالت ناشی از طبیعت خود حاکمان است؟