هوش مصنوعی: در روز واپسین و صبحگاه نخستین، نام و یاد تو همیشه بر زبان من است.

هوش مصنوعی: به خاک پای تو قسم می‌خورم که از غم تو فقط باد را در دست داریم و چیز دیگری نداریم.

هوش مصنوعی: چشمم از شدت دوری اش پر از اشک شده و چهره ام از غم زرد است. اما وقتی که او به یکباره به من رسید، همه چیز تغییر کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که نگاهش را می‌چرخاند و سر و ظاهری زیبا داشت، قامت او مانند درختی خوش‌تناسب در چشمان ما جا گرفت.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق تو، نیاز ندارم که از باده بنوشم؛ زیرا هر لحظه از بوی گیسوانت در مستی هستیم.