هوش مصنوعی: چهره زیبای تو مانند ماه کامل است و خال سیاه تو مانند دانه و دام من می‌باشد.

هوش مصنوعی: نور وصال تو مانند روشنی صبح نیست، بلکه جدایی‌ات همچون ابهت و تاریکی شب بر من سایه افکنده است. زلف‌های آشفته‌ات تاریکی را بیشتر می‌کند.

هوش مصنوعی: زندگی من از لبان جان‌بخش توست و مایه حیات من از جامی است که تو به من داده‌ای.

هوش مصنوعی: اگرچه جدا شدن از تو برایم دشوار و ناامیدکننده است، اما زیبایی لبان معشوقان دیگر به کام من می‌آید.

هوش مصنوعی: عطر وصالت را دیگران تجربه می‌کنند، اما من به خاطر جدایی‌ات طعم تلخی را در دهانم حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: من برای عشق و محبوبم هر چیزی را که دارم فدای او کرده‌ام، حتی آن محبوبی که برایش این کار را کرده‌ام از نام و شهرت من خجالت می‌کشد.

هوش مصنوعی: بسیاری از دل‌های ناآرام به دنبال آن موجود تندخو و شگفت‌انگیز می‌روند، مانند آهوئی که به چشمه‌ای شیرین نزدیک است و حالا آرامش خیال من شده است.