هوش مصنوعی: ای چهره تو نمایانگر رحمت الهی است، زلف تو دل را به خود جلب می‌کند و لبت خوشایند و فرح‌بخش است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه با خوبی‌ها و زیبایی‌ها، از روی رحمت و بزرگواری‌ات بر این گدای نیازمند لطفی کن.

هوش مصنوعی: از زمانی که با عشق تو آشنا شدم، خودم را فراموش کرده‌ام و نسبت به وجود خودم بی‌تفاوت شده‌ام.

هوش مصنوعی: من همچون ذره‌ای در برابر نور خورشید زیبایی تو ناتوان و سرگردان هستم، تحت تأثیر جذبه تو.

هوش مصنوعی: روز مسابقه و میدان، غبار نعل اسب تو در نظر مردم مانند توتیا (داروی چشم) می‌شود؛ یعنی به قدری جلب توجه می‌کند که همه چشم‌ها به آن معطوف می‌شود.

هوش مصنوعی: دل خود را به سختی‌ها سپردم، چرا که جفا و نافرمانی از جانب محبوب، به من امید می‌دهد که روزی به وصالی خوش با او دست یابم.

هوش مصنوعی: محبت و توجه تو از دیگران بهتر است، حتی اگر در حال حاضر با قهر و ناراحتی برخورد کنی. نیکی و لطف دیگران نمی‌تواند جایگزین محبت واقعی تو شود.

هوش مصنوعی: نگران غم‌های تو نباش، چون اگر غمی از جانب تو بیاید، تنها با یاد تو و خیال توست که حال من بهتر می‌شود و شاد می‌مانم.

هوش مصنوعی: وقتی که برای تو اهمیتی ندارد که دنیا چه وضعی دارد، من کجا و مقام والای تو کجا؟