هوش مصنوعی: سرنوشت من، که آشفته و گیج است، نه از جانب دوستانم است، بلکه از آنجاست که معشوقم بسیار ستمگر و بی‌رحم به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: بوی زلف معشوقه‌ام چون دوستی در دل من ساکن است و آرامشی برای جان بی‌قرارم به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: چنان که زلف او را دیده‌ام، در پای آن سرو سرکش افتاده‌ام؛ در حقیقت، آن سرو شاداب و سرسبز مانند جویبار من است.

هوش مصنوعی: زلف‌های خوش‌بو و درخشان او، همانند حال و روز من، به شدت آشفته و پریشان است.

هوش مصنوعی: یارم به من گفته است که در عشق صبر کنم، اما من نمی‌توانم در عاشقی صبر داشته باشم.

هوش مصنوعی: عشق و صبر هرگز با هم نمی‌آمیزند، عزیزان، این موضوع از اختیار من خارج است.

هوش مصنوعی: آنکس که در عشق او نعمت و خوشی می‌آورد، برای من یار نیست، بلکه فقط باری بر دوش من است.

هوش مصنوعی: به او گفتم که زیبایی چشمانت باعث جذابیت و شگفتی جهان است، اما او پاسخ داد که این زیبایی به خاطر حالتی است که من دارم و نشانه‌ای از مستی و خماری من است.

هوش مصنوعی: اگر به زبانی تو را طرد کنند و نام جهان را بیان کنند، در حقیقت اعتبار من در تمام جهان است.

هوش مصنوعی: گفتم که ای سرو، چشمانم منتظر توست. او پاسخ داد که هیچ شکی نیست، محبوبم تنها محبوب من است.

هوش مصنوعی: بدون وجود دوست، در باغی که گل‌های رنگارنگ دارد، فقط خاری در چشم من می‌ماند.