هوش مصنوعی: آتش غم دوری تو بر جانم می‌سوزد و از شدت این درد، ناله و گریه‌ام در هر دو جهان سر می‌زنه.

هوش مصنوعی: اگر دردم از دوری تو باشد، می‌دانم که لب‌های جان‌بخش تو خود مایه‌ی آرامش و درمان من هستند.

هوش مصنوعی: وقتی که موهای زیبا و پیچ و تابدار تو را دیدم، به خودم گفتم ای دل، حال او از حال نزار و آشفته من هم بدتر است.

هوش مصنوعی: تنها راه من در این غم و دوری، صبر کردن است. چه می‌توانم بکنم در حالی که دل سرگردانم تحت کنترل من نیست و به دست خداوند سپرده شده است.

هوش مصنوعی: شب گذشته همچون ماه بهاری بر بام ظاهر شد، گفتم ای چشم، ببین که آن چهره زیبای محبوب من است.

هوش مصنوعی: گفتم که چند روز به عید مانده است، او پاسخ داد که من برای این عید چندان اهمیت قائل نیستم و عید واقعی برای من قربانی توست.

هوش مصنوعی: به او گفتم تا کی در غم جدایی هستی؟ او پاسخ داد که خیلی‌ها هستند که مثل من بی‌سر و سامان‌اند.

هوش مصنوعی: به او گفتم که نگاهی به وضعیت دنیا بیندازد، اما او پاسخ داد که در حال و هوای غم من است و غم او از دل نگرانی‌های من نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر در دنیای تو هیچ ناراحتی وجود نداشته باشد، چه فرقی می‌کند اگر تو بگویی که این دنیا به خاطر من است؟