هوش مصنوعی: زلف دوست باعث پریشانی دائمی دل من است و چشمانم از غم جدایی او همچون گوهر می‌درخشند.

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا و مست او هنوز در حال خمار و خواب است و لب‌هایش لذت‌بخش و سرشار از خوشی است.

هوش مصنوعی: ای دل، اگر از لب او بوسه‌ای بگیری، هرگز نرو که زیبایی چهره‌اش از آن بوسه بیشتر درخشان است.

هوش مصنوعی: دل من از بدی‌های دشمن به تنگ آمده، اما هنوز به لطف تو امیدوارم که روزی فعالیت‌های آن‌ها پایان یابد.

هوش مصنوعی: دل بیچاره هنوز به وصال معشوق نرسیده و مثل بید از غم دوری او و بی‌قراری می‌لرزد.

هوش مصنوعی: ای دل، تو از سختی‌هایی که از سوی خودت تحمل کرده‌ای خبر داری، اما درد دل من از جانب نزدیکان و آشناهاست.

هوش مصنوعی: آینه‌ی صورت تو، لک و خطی به خود گرفته، شاید این لکه از غم و اندوه دل داغدیده ناشی شده باشد.

هوش مصنوعی: ما تنها به خاطر زیبایی معشوق به او عشق می‌ورزیم و این عشق را اساس و بنیاد زندگی‌امان می‌دانیم، زیرا در هر دو جهان به این باور رسیده‌ام که همین عشق و محبت، دین و اصول زندگی ماست.

هوش مصنوعی: من شخصی ضعیف و آسیب‌دیده هستم که به خاطر دوری تو دچار درد و رنج شده‌ام. چرا موهای زیبای تو باعث شده‌اند که ذهنم در هم بریزد و شلوغ شود؟

هوش مصنوعی: دل از دنیای پرهیاهو و آشفته به سبب نشانه‌ها و زخم‌های عمیقش به تنگ آمده است و به نظر می‌رسد که این مشکلات ناشی از وجود همین نشانه‌ها و زخم‌ها هستند.