گنجور

شمارهٔ ۲۰۹

در وقت خزان بین که چه خوش رنگِ رزانست
گویی به چمن کارگه رنگرزانست
گویند که از باد خزان رنگ برآورد
نی آنکه رز آورد یقین رنگ رز آنست
آنست که لعل تو شکربار چو قندست
این لطف دلاویز تو آخر هم از آنست
نقّاش ازل رنگ در این باغ بینداخت
تا ظن نبری کاین همه از باد خزانست
گرچه طمع خام نشاید به جهان کرد
از جان و دل او، دیگ هوای تو پزانست

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

در وقت خزان بین که چه خوش رنگِ رزانست
گویی به چمن کارگه رنگرزانست
هوش مصنوعی: در فصل پاییز، تماشای زیبایی رنگ‌ها در طبیعت بسیار دل‌چسب و دل‌انگیز است؛ انگار که رنگ‌ها به دست هنرمندانی ماهر در باغی کار می‌کنند و به منظره‌ها جلوه‌ای خاص می‌بخشند.
گویند که از باد خزان رنگ برآورد
نی آنکه رز آورد یقین رنگ رز آنست
هوش مصنوعی: می‌گویند که برگ‌ها در باد پاییزی رنگ می‌گیرند، اما این به خاطر این نیست که نی برفی از گل سرخ به دست آورده باشد، بلکه رنگ گل سرخ در واقع همان رنگ خود گل است.
آنست که لعل تو شکربار چو قندست
این لطف دلاویز تو آخر هم از آنست
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و شیرینی لعل (گوهر) تو اشاره دارد که مانند شکر و قند خوشمزه و دلپذیر است. در انتها، این لطف و زیبایی که تو داری، به نوعی از همان لعل و شیرینی ناشی می‌شود.
نقّاش ازل رنگ در این باغ بینداخت
تا ظن نبری کاین همه از باد خزانست
هوش مصنوعی: نقاشی که ازل را می‌شناسد، رنگ و زیبایی را به این باغ اضافه کرده است تا تو فکر نکنی که این همه زیبایی، تنها نتیجه‌ی وزش باد خزان است.
گرچه طمع خام نشاید به جهان کرد
از جان و دل او، دیگ هوای تو پزانست
هوش مصنوعی: هرچند نباید به دنیا امید و آرزوهای بی‌جا داشت، اما دل و جانم فقط به خاطر تو در تلاش و کوشش است.