هوش مصنوعی: این بیت به توصیف جذابیت و شیرینی زبان شخصی اشاره دارد که به گونه‌ای دل و جان را تسخیر کرده است. به طوری که گوینده احساس می‌کند این فرد با کلامش او را به خود جلب کرده و در تسلط خود گرفته است.

هوش مصنوعی: دختر زیبایی وجود دارد که چهره‌اش به اندازه‌ی تمام ماه روشن و دلرباست. او همچون ماه که بر بلندی‌های درخت سرو میتابد، درخشان و شگفت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: دل مرا گرفت و نتوانستم او را ببینم، به همین دلیل اشک‌های دل در چهره‌ام نمایان شده است.

هوش مصنوعی: از مسلمانان بپرسید که چرا معشوق من، مانند یک پری، از من پنهان است و در دل من جا دارد.

هوش مصنوعی: شبی را تا صبح بیدارم و نمی‌توانم بخوابم، زیرا در چشمان من در طول روز، از درد او فریاد و ناله وجود دارد.

هوش مصنوعی: او هیچ مهربانی در طبیعتش ندارد، به همین خاطر این‌قدر بی‌رحم و نامهربان است.

هوش مصنوعی: من هیچگاه سرم را از راه او منحرف نمی‌کنم، هرچند که در مشکلات و سختی‌ها باشم، زیرا عشق او برای من همچون روح و جان است.

هوش مصنوعی: دل من مانند زلف معشوق بی‌صبر است و جسمم مثل چشمان محبوب ناتوان و ضعیف است.

هوش مصنوعی: او را نمی‌توان با هیچ‌کس در دنیا مقایسه کرد؛ او همچون فتنه‌ای است که در آخرالزمان پدیدار می‌شود.

هوش مصنوعی: دو زلف او مانند ماه در روز و شب، به طور مداوم و بی‌قرار در حال ناز و افسون است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چرا با وجود این همه محبت، او این‌قدر بی‌توجه به وضعیت دنیا و اتفاقات آن است.