هوش مصنوعی: محبت و مهربانی تو، امید گناهکاران است. هر کس به غیر از این باور دارد، او خود گناهکار است.

هوش مصنوعی: ای انسان خطاکار، گناه خود را انکار نکن. به رحمت و لطف خداوند اتکا کن که یقیناً این کار نیکو و پسندیده‌ای است.

هوش مصنوعی: نباید از مهربانی دوست ناامید شد، زیرا این نوع فکر و احساس در دل بسیاری از مردم وجود دارد.

هوش مصنوعی: خوشحالم که خداوند با وجود تمام وسوسه‌ها و عوامل گناه، رحمت بی‌پایانش بر من نازل می‌شود.

هوش مصنوعی: هرچند من در دل خود غم عشق تو را حمل می‌کنم، اما همه می‌دانند که این بار سنگین بر ذهن من وجود دارد.

هوش مصنوعی: دوست من، جدایی به همان اندازه که با وصال مرتبط است، شب و روز نیز در هم آمیخته‌اند. پس باید بدانیم که یار واقعی همان است که در دل داریم.

هوش مصنوعی: اگر در دل من گناهی وجود دارد، به خاطر لطف و بخشش تو به آن تکیه کرده‌ام، زیرا محبت و نیکی همیشه از ویژگی‌های دل‌باختگان است.

هوش مصنوعی: اگر یار از حال من که بی‌دل و بی‌جان هستم بپرسد، schnell بگو که دل خوشی من در دست دیگران است.

هوش مصنوعی: چشم شاداب و مسحورکننده‌ات بر دل و جانم چنان تأثیر می‌گذارد که گویی دنیا در اختیار توست، ای کسی که بی‌رحمانه عشق می‌ورزی؛ این رفتارها از ویژگی‌های عیاران است.