هوش مصنوعی: مثل یک نامه، من را به دور خود می‌پیچی؛ تا کی می‌خواهی مرا مثل یک قلم به بغل سر بگردانی؟

هوش مصنوعی: چند بار می‌خواهی مرا با حرف‌های قشنگ و فریبنده به اشتباه بیندازی؟ دیگر این‌گونه نمی‌توانی. تو خوب می‌دانی که من چه کسی هستم.

هوش مصنوعی: پرنده بزرگ وصل ما، در دستان تو ارزشی نداشت، زیرا به سادگی مرا از آسمان به دام انداختی.

هوش مصنوعی: از آتش دل خود مانند خاکی هستم که چه زمانی می‌توانی مرا به باد بسپاری و از آن دو چشمان، در آب بنشانی‌ام.

هوش مصنوعی: من از همان ابتدا فهمیدم که در آرزوی تو چیزی جز پریشانی برای من به ارمغان نخواهد آورد.

هوش مصنوعی: من مانند گرد خاکی هستم که فقط می‌خواهم به دامن تو آویزان شوم. ای جانا، تا چه زمانی باید مانند گرد و غبار از دامن تو ریخته شوم؟

هوش مصنوعی: درد من به اندازه‌ای زیاد شده که لازم است لحظه‌ای در کنارم باشی. ای محبوب و هستی‌ام، تو تنها کسی هستی که می‌توانی به دردم پایان دهی.