هوش مصنوعی: نمی‌دانم چرا دل من به خاطر او ناراحت است. تمام درد و غم من به خاطر شیطنت‌های اوست که بر من تاثیر گذاشته.

هوش مصنوعی: هرگاه ابروی تو حالتی خمیده دارد، امید من همیشه در حال افول است و دل پر درد ما همین‌طور که چشمان تو بیمار هستند، دچار رنج و اندوه است.

هوش مصنوعی: تو در خواب شیرین و خوش هستی، اما ما در آتش جدایی رنج می‌بریم. کسی جز خدا حال ما را که شب تا صبح بیدار و در عذابیم نمی‌داند.

هوش مصنوعی: عمر با خوشی سپری می‌شود و دلبر هیچ نگرانی از کسی که در غیابش همیشه نابه‌حال و غمگین است، ندارد.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که من از درد دل رنج می‌برم و هر شب به خاطر دوری او، اشک می‌ریزم و در دل غمگینم.

هوش مصنوعی: ای دل، تا چه زمانی در این دنیا سرگردان و بی‌هدف می‌گردی؟ بیایید و روح خود را فدای عشق و حقیقت کن، که زمانت برای معامله و انتخاب مناسب است.

هوش مصنوعی: برای من، ای معشوق، روزهایی که در کنار تو بودم بسیار خوشایند بود، اما می‌دانم که اکنون به جای گل، خاری در دل دارم.

هوش مصنوعی: اگر تو مرا بخوانی یا از خود برانی، در حالتی ایستاده‌ام، ای معشوق. چه کار دارم با خداوندی که باید او را خدمت کنم؟

هوش مصنوعی: اگر چهره زیبا و دلنشین تو نظر مرا جلب کند، هرگز در برابر تو هیچ کس بنده اشتباهات و خطاهایش نخواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر روزی نسیم ملایم از تو خواهش کند که حال و هوای دنیا را بپرسم، بگو که دنیا بر وفق مراد کسانی دیگر است و ما در دل دلمان چیزی جز غم نداریم.