هوش مصنوعی: در نظر ما، خیالی زیبا مثل سرو، بسیار دلنشین است و قد بلندی که مانند صنوبر دارد، برای ما خوشایند و جذاب به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: به یاد آن دو چهره که مانند گل سرخ و لعل هستند، لب‌هایی که مانند سپند (ماده‌ی معطر) دل را می‌سوزانند و جان جهانی را به آتش کشیده‌اند.

هوش مصنوعی: آن جوان خوش‌چهره و نیمه مست چنان به نظر می‌رسد که انگار از شراب نوشیده و به همین خاطر چشمان زیبا و گیراش نیز مست و شاداب به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: زلف تو چه ویژگی‌ای دارد که همواره مانند خیال پریشان من تحت تاثیر نسیم صبحگاهی است؟

هوش مصنوعی: ما که سر به پای آن معشوق گذارده‌ایم، مانند درختی با قامت بلند، در هر جا به خاطر زیبایی او سر به زیر داریم و در هر گوشه‌ای به عشق او سرگردانیم.

هوش مصنوعی: روزی نسیمی از زلف دوست به دل رسید که هنوز جان جهان تحت تأثیر آن بوی خوش است و در حال غش رفتن است.

هوش مصنوعی: در روزهای جدایی تو، چشمانم نور خود را از دست داده‌اند و دل من از اشک‌های دو چشمانم پر از حسرت و رنج شده است.