هوش مصنوعی: باد نوبهاری خیلی خوش و دلپذیر است، به ویژه زمانی که بویی از زلف آن دختر زیبا به مشام برسد.

هوش مصنوعی: بوی زلف او جانم را تازه و روح تازه‌ای به من بخشید و بویی همچون مشک ترک‌ها در مشامم پیچید.

هوش مصنوعی: ای درخت بلند و زیبا، سایه‌ات را بر من بیفکن، زیرا پس از دوستانم، تو یادگاری از آنها برایم می‌مانی.

هوش مصنوعی: مرا آزار نده و با نیکی با من رفتار کن، زیرا من یک غریبه و مسافرم.

هوش مصنوعی: فقط می‌توانم بگویم که نمی‌دانم، اما ای مردم، با نگاه کردن به چشمانم که مانند آب هستند، می‌توانید بفهمید که درون من چه حس و حالتی وجود دارد.

هوش مصنوعی: دوستان نباید بگذارند که به خاطر خواسته‌های دشمنان به نفع آن‌ها عمل کنیم.

هوش مصنوعی: من از یاد تو غافل نیستم، اما چرا یاد من در ذهنت نمی‌آید؟

هوش مصنوعی: شما به گونه‌ای در زندگی من تغییرات عمده‌ای ایجاد کرده‌اید که زندگی‌ام سخت و دردناک شده است.

هوش مصنوعی: ای محبوب من، تو که نور چشمان من هستی، حقیقت من را درک کردی، در حالی که به دنیا و آسایش آن اهمیت نمی‌دهی.