هوش مصنوعی: ای دل، تا کی باید زیر بار مشکلات و دشواری‌ها زندگی کنی و به دنبال آسایش بیهوده باشی؟ اگر مردی، باید در کارها تلاش کنی و به جستجوی راه‌حل‌ها برآیی.

هوش مصنوعی: چرا مدام در دام طمع و حرص گرفتار هستی؟ چرا مانند پارهای از روزگار که سرگردان و بی‌هدف‌اند، سرگردان می‌گردی؟

هوش مصنوعی: نگران نباش و غم به دل راه نده. حتماً کارهای دنیا را به انجام برسان و بیشتر از این از کسی صبورتر نباش.

هوش مصنوعی: نگویید که این همه مشکلات و ستم‌ها از چه کسی ناشی می‌شود، زیرا شیر شکارچی از روباه نمی‌آید.

هوش مصنوعی: عزیز، من به اندازه‌ای دوستت داشتم که اکنون از تو دل می‌کنم، چرا که دیگر از درد و گله‌های ناشی از این عشق خسته شده‌ام.

هوش مصنوعی: من به تو خدمتگزارم ای سرو زیبا، هرچند که تو تمایلی به نزدیکی به من نداری.

هوش مصنوعی: خوشبختانه، محبوب من، با آمدن بهار، جهان دوباره پر از شادی و سرزندگی شده است.