هوش مصنوعی: عزیزم، از نام من دل خوشی نداری و در دل خود کینه‌ای زنده‌داری که جانم را مورد آزار قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: چرا به من که تنها و دردمند هستم، محبت نمی‌کنی؟ دلیلش چیست که دلی به سختی سنگ داری؟

هوش مصنوعی: من با تو به صلح می‌آیم، اما اگر تو تصمیم به جنگ با ما داری، باید بگویم...

هوش مصنوعی: دل مرا ربوده‌ای و در خون آن گذاشته‌ای، در دستان تو، صدها چنین فریبی وجود دارد.

هوش مصنوعی: دل تو برای من درد نمی‌کشد، زیرا خودت هم در دل زنگاری داری.

هوش مصنوعی: به عمق احوال دلزرگان عشق درنگر که تو با ادب و دانش باهوشی.

هوش مصنوعی: به کسی که به او نیاز داری و او را تحت حمایت خود داری، توجه کن، زیرا در این دنیا تو مقام و جایگاهی داری که شاهی هم ممکن است حسرت آن را بخورد.

هوش مصنوعی: ای دل، اگر عاقل هستی، در فصل گل، دو گوش خود را به شنیدن زیبایی‌ها و لذایذ طبیعت باز کن و از خوشی‌ها بهره‌مند شو.

هوش مصنوعی: به خاطر روی زیبایت، آبروی من را بردی، همچنان که باد در دستان تو از نزدیکی او می‌وزد.

هوش مصنوعی: چرا ای معشوق دل‌ربا، مانند زندانی تنگ، بی‌وجود تو در این دنیا، بر من سخت می‌گذرد؟