هوش مصنوعی: چرا بی‌دلیل با ما دشمنی می‌کنی و همه‌جا در پی ظلم و ستم هستی؟

هوش مصنوعی: ای دوست عزیز، مانند گل فقط برای یک هفته جلوه و رنگی داری؛ نگو که به چه دلیل این‌گونه هستی.

هوش مصنوعی: دل ما به خاطر تو و سخرانی‌هایت ناراحت و دلتنگ است، زیرا تو نیز از دل ما تنگ‌دلی و افسردگی را تجربه می‌کنی.

هوش مصنوعی: نام لب تو برای من شیرینی و لذت است، اما تو از این نام شنیدن خجالت می‌کشی.

هوش مصنوعی: ای دلبر، وقتی چشمت به جهان می‌نگرد، هزاران روش و ترفند داری.

هوش مصنوعی: ای دل، چرا مانند نی بینوا ناله می‌کنی؟ چون که تو همواره در چنگ و فشاری از غم هستی، گویی که باد را از وصل او در چنگ داری.

هوش مصنوعی: اگر به عمق وجودت نگاه نکنی، جهان را به درستی نخواهی دید؛ مانند آینه‌ای که بر اثر زنگ زدگی، تصاویر را به وضوح نشان نمی‌دهد.