هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر خوشبختی و شانس خود بهره‌مند هستی، از عمر و جوانی‌ات به خوبی استفاده کن، زیرا تو لیاقت این را داری.

هوش مصنوعی: وقتی که دلت به درد می‌آید، ای سنگدل که به عهد خود وفا نکردی، می‌توانی بی‌هیچ گناهی دل این غمزده را شاد کنی.

هوش مصنوعی: اگر دل نداری و اگر هم داری، نمی‌توانی آن را بیان کنی، پس چیزی که در سینه‌ات هست فقط مانند آهن و سنگ بی‌احساس است.

هوش مصنوعی: به او گفتم که آرزو دارم زلف‌های تو را در خواب ببینم، اما او پاسخ داد که این غیر ممکن است و چه فایده‌ای دارد که چنین چیزی را در ذهن داشته باشی.

هوش مصنوعی: ای کسی که با زبان شیرینت، برتر از همه زیبارویان هستی، تو چه می‌دانی از عشق و شوری که فرهاد در دل دارد، در حالی که خود، چون شکر شیرینی.

هوش مصنوعی: چون لب‌هایم از نوشیدن جام محبت تو خشک شده‌اند، چرا همواره دامن من را از اشک‌هایم برنمی‌دارد؟

هوش مصنوعی: تو خود مجموعۀ لطف و زیبایی هستی، بنابراین چه دلیلی دارد که به جهانی که از توست، بی‌رحمی و سختی نشان دهی؟

هوش مصنوعی: شادی همیشه در دل تو باشد، چون از من ناراحت نیستی. تو که بارها غم دیگران را به دوش می‌کشی و در این دنیا دغدغه‌های زیادی داری.

هوش مصنوعی: ای فرد نادان، چرا به دنبال خواسته‌های دنیوی هستی؟ وقتی که همه آرزوها و خوشی‌های دل‌خواهت در دوستی با محبوب فراهم است.