هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی در کنار ما باشی و به ما کمک کنی، بگو تا چه زمانی باید این صبر و تحمل را ادامه دهم؟

هوش مصنوعی: به خاطر عشق و وابستگی که به من پیدا کردی، حالا من را خوار و بی‌ارزش کردی. آیا اینگونه است که شرط دوستی و یاری باید باشد، ای زیبای من؟

هوش مصنوعی: عزیزم که همیشه مورد محبت من بوده، چگونه می‌توانم بیشتر از این تحمّل کنم، در حالی که این وضعیت برای من بسیار خفت‌آور است؟

هوش مصنوعی: تو دل مرا بردی و اکنون قصد جانم را داری، اما این روش در دوست داشتن صحیح نیست.

هوش مصنوعی: آنگونه که پادشاهان در دشت به دنبال شیر شکار می‌روند، من هم با تمام قوت و شجاعت در پی هدف خود می‌تازم.

هوش مصنوعی: تو دل مرا به راحتی در دل خویش انداختی و با غم دل مرا به زاری و گرفتاری دچار کردی.

هوش مصنوعی: با اشک چشمم گلی را پرورش دادم که در دنیا به من耐‌پذیری و استقامت بخشید.

هوش مصنوعی: حالا از آن گل هیچ نصیبی ندارم جز خار. نگویی آخر ای دل، در چه کارِ دیگری باید باشم؟