هوش مصنوعی: اگر یک شب چهره‌ات مانند ماه را با دو چشمانم دیدی، آیا می‌دانی چطور بلافاصله در دنیا عاشق و شیفته‌ات شدم؟

هوش مصنوعی: اگر دل من را مثل سرو زیبای تو در باغ ببینی، از درد و شوق آن قامت و قد بلند تو، در آن لحظه همه چیز را فراموش می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر به خطت سرت را نگذاری، مانند قلم، دیگر از انسان‌های این دنیا سرزنش نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: اگرچه به ما امید داده‌ای که شب وصال تو را تجربه کنیم، اما دل ما بدون دیدار تو، مثل خورشید دوست، هیچ آرامشی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر تو در خیال خود راهی به سمت ما نمی‌دادی، پس کی می‌توانستی از باغ وصالت، دل ما را پر از گل کنی؟

هوش مصنوعی: روی تو مانند عید سعید است و دو ابرویت همچون هلال ماه، که هلال نیز چنین زیبایی را در روز عید مشاهده کرده است.

هوش مصنوعی: اگر می‌دیدی که چقدر از دوری و جدایی رنج می‌بریم، بی‌تردید به حال دنیا رحم می‌کردی و به آن لطف می‌نمودی.