هوش مصنوعی: بگو چطور می‌توانم آرزوهایم را بیان کنم، در حالی که اگر آن‌ها را بگویم، خودم از وضعیتم راضی نخواهم بود.

هوش مصنوعی: اگر با لطف و کرمت نگاهی به ما بیندازی، حتی گناهکاران هم می‌توانند از درگاه تو رحمت بگیرند و تو را به عنوان پروردگار و صاحبان لطف بشناسند.

هوش مصنوعی: من به عشق و وجودت بندگی می‌کنم، ای جانا. در لحظات وصال، چرا چهره‌ام را نمی‌بینی و به من توجهی نمی‌کنی؟

هوش مصنوعی: تو به خاطر من ناراحت نباش، چون اگر کسی به جای تو این کار را انجام دهد، تو آن را نمی‌پسندی.

هوش مصنوعی: ای دل، نمی‌توانی به کسی اعتماد کنی که وفا ندارد. در دام زلف‌های پریشان او، چه فایده‌ای دارد که در بند باشی؟

هوش مصنوعی: تو از جستجو و تلاش دست نکشیدی تا اینکه در میان آتش غم جدایی از محبوبم مرا رها کردی.

هوش مصنوعی: اگر جهان همچون دل مردم این‌چنین زیبا و شیرین است، پس بگو چرا از محبت و دوستی جهان روی برگرداندی؟